Faried groeide op in de buurt en kende het complex al. Via een vriendin kwam hij in contact met Alvast. Hoewel hij aanvankelijk twijfels had over tijdelijke verhuur en antikraak vanwege de onzekerheid, raakte hij al snel overtuigd van de voordelen. Door een lijst te maken met de voor- en nadelen ontdekte hij dat tijdelijk wonen in dit project hem juist veel opleverde: dichtbij familie en vrienden, goed bereikbaar, lage kosten én een fijne sociale sfeer. 

Na een lange en uitzichtloze zoektocht op de reguliere huur- en koopmarkt adviseerden zijn ouders hem om tóch tijdelijk te gaan wonen: “Wat heb je te verliezen?” Binnen een week na inschrijving had Faried de sleutel van een appartement van 75 m², tegen een lage bruikleenvergoeding — sneller dan hij ooit had meegemaakt. 

Omdat hij wist dat er een opzegtermijn van 28 dagen gold, pakte hij het praktisch aan: een kleine opknapbeurt, een lik verf, een flexibel energiecontract en makkelijk verplaatsbare meubels. 

Al snel kreeg hij contact met zijn buren en herkende hij steeds meer mensen in de wijk, de supermarkt en vooral in de lift. Faried bouwt zo bijzondere relaties op en voelt zich inmiddels helemaal thuis in het complex. 

Het slechte imago van de buurt vindt hij jammer. Dat beeld komt nog uit de jaren ’80, maar inmiddels is het echt wel verbeterd. Bovendien gebeurt er in elke grote stad in Nederland wel eens iets. Zolang je met een glimlach en een vriendelijk “goedemorgen” voorbijgaat, is er niets om je zorgen over te maken. Zeker nu er een nieuwe generatie via Alvast komt wonen, is dat oude imago eigenlijk niet meer relevant. De oude bewoners trekken weg, en er komen snel nieuwe, representatieve bewoners. 

Faried is enthousiast en hoopt hier nog lang te kunnen blijven wonen!

ANEKDOTE

“De lift in de Bijlmer is soms kapot, ruikt naar rook, of zit vol stickers — maar het is ook waar je mensen écht leert kennen.”
Je staat daar met iemand die je niet kent, maar die toch op je let. Blikken worden gewisseld, soms kort, soms veelzeggend. We komen van overal, maar in die vierkante meter leer je dat we elkaar nodig hebben. Het is niet altijd gezellig, soms toch wel, maar wel echt. En dat maakt het waardevol.”